Ik heb een tijdje op deze zitten broeden. Zoeken naar de juiste woorden om toch duidelijk mijn mening uit een te kunnen zetten zonder mensen voor het hoofd te stoten.
In mijn omgeving heb ik een aantal zwangere vrouwen, onlangs is één van hen bevallen, dus dan is ze inmiddels niet zwanger meer. Het begin van de bevalling is onder vrienden kenbaar gemaakt en er werd ook echt meegeleefd. Zelf heb ik gedurende de dag ook de berichten in de gaten gehouden of er al nieuws was. Het was vrolijke anticipatie.
Op een geven moment begon het gesprek me tegen te staan. Van diverse kanten kwamen de voorspellingen over het geslacht. De ene gokte jongen, de ander meisje. Ik heb heel erg op mijn handen gezeten om niet te roepen dat het een mensje zou zijn. Ik snap dat men nieuwsgierig is naar het geslacht. Dat het kind gezond is wenst iedereen de aanstaande ouder(s) toe. Dat het een mens zou zijn is ook niet echt een verrassing. Alleen of het een jongen of meisje zou was nog het grote onbekende.
Ik moest gelijk terugdenken aan een sketch van Monthy Python, uit de Meaning of Life. In ‘The Miracle of Birth’ wordt de moderne klinische ziekenhuisbevalling en het onpersoonlijke sfeer van een groot ziekenhuis gepersifleerd. Artsen in scrubs, verpleegsters, apparatuur en uiteraard the machine that goes *ping*. Na de bevalling wordt het kind gelijk afgevoerd en vraagt de moeder aan de arts of het een jongen of meisje is. Waarop Graham Chapman, in de rol van arts antwoord: “Now, I think it is a little early to start imposing roles on it, don’t you?” Vind ik bijzonder, die film is al 30 jaar oud. Ik herinner me niet veel van die tijd, maar ik kan me niet voorstellen dat het doorbreken van de genderbinair destijds een issue was.
Bron: thelyonrampant.tumblr.com
Volgens het Sociaal Cultureel Planbureau schat in dat slechts 0,38% van de Nederlandse bevolking transgender is in de mate dat ze medische behandeling wensen. Er van uitgaan dat een meisje ook echt een meisje is en een jongen ook echt een jongen is een veilige keuze. Als transgender ben je de uitzondering die de regel bevestigt. Het is niet zinvol om een volstrekt genderneutrale opvoeding na te streven. Sterker nog het lijkt me zelfs ongewenst. Onze maatschappij is er niet op ingesteld. Onder de genders zelf is ook een behoorlijk duidelijk onderscheid te zien in interesses en gedragspatronen. Al is zelfs neurobioloog Dick Swaab niet zeker hoeveel invloed sociale factoren hebben in het ontwikkelen van genderrollen. Het volgen van het deze flowchart voor het bepalen of speelgoed geschikt is voor jongens of meisjes lijkt me al een heel goede stap.
Wat betreft die voorpret bij zwangerschappen en bevallingen: het hoeft niet politiek correct te worden. Ik heb in het voorspellen van het geslacht wijselijk mijn mond gehouden. “Als je niets aardigs te zeggen hebt, zeg je soms beter niets.” Ik zeg gewoon niet graag dingen alleen maar omdat het sociaal wenselijk is, dat worden dan zulke holle woorden. Zoals ik zei: het geslacht is zo ongeveer de laatste onbekende variabele bij een zwangerschap. Ik vind het niet raar dat men daar zo nieuwsgierig naar is. Ik kan ook oprecht blij zijn voor hen die een kinderwens vervuld zien. Maar ik jubel niet mee over geslachten of waag me aan voorspellingen. Ik kan dat niet en vind het overbodig.